Πρέσπες όπως Brexit

Τα περίεργα παιχνίδια της Ιστορίας έφεραν δύο Κοινοβούλια, το Βρετανικό και το Ελληνικό, να συνέρχονται σήμερα ταυτόχρονα ως συνέπεια δύο εξίσου διχαστικών ζητημάτων.

Το πρώτο θα συνεδριάσει επί δίωρο και θα ψηφίσει επί της συμφωνίας εξόδου της Μ. Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, μετά από το δράμα του άστοχου δημοψηφίσματος που προκάλεσε την παραίτηση ευθιξίας του Κάμερον. Αν η πρόταση της συντηρητικής κυβέρνησης δεν γίνει δεκτή, τότε ο αρχηγός των εργατικών θα θέσει θέμα δυσπιστίας με πρόθεση πρόκλησης πρόωρων εκλογών εκμεταλλευόμενος την εξαίρεση μη σχηματισμού εναλλακτικής κυβέρνησης που υπάρχει στην κατά τα άλλα υποχρέωση εξάντλησης της θητείας του Κοινοβουλίου που θέσπισε το άγραφο αγγλικό Σύνταγμα από το 2011.

Το δεύτερο, το δικό μας, επί διήμερο παρακαλώ, θα στήσει το σύνηθες θέατρο διαδοχής προσώπων από καθέδρας ενώπιον συνήθως αδειανής αιθούσης, όσον αφορά στη δεδηλωμένη ή κατά ευφημιστική δήλωση του προέδρου της Βουλής, την «ανανέωση της εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση».

Εγώ τώρα με τα φτωχά μου νομικά διαβάζω τη συγκυρία με τρόπο λίγο διαφορετικό, καθώς θεωρώ ότι ο πρωθυπουργός, κατά τα ειωθότα που έχει επιβάλει, τρέχει ακόμη μια φορά πριν τα γεγονότα. Και διαβάζω το άρθρο 84 του Συντάγματος (όσο και αν η δημοσιογραφική συζήτηση εστίασε στα άρθρα 141 και 142 του κανονισμού της Βουλής, που απλώς επαναλαμβάνουν τις συνταγματικές επιταγές) με την έννοια ότι από τη στιγμή που η κυβέρνηση προβάλλει «πρόταση εμπιστοσύνης» κατά τη συνταγματική ορολογία, ξεκινά από το μηδέν, ήγουν πανθομολογεί ότι έχει αρθεί η εμπιστοσύνη που αρχικά της είχε δοθεί κατά τη μετά τις εκλογές σύγκληση του Κοινοβουλίου. Διότι δεν μπορεί από το σημείο αυτό και μετά να υπαναχωρήσει. Κατουσία τα πάντα «παγώνουν» και η Βουλή πρέπει κατά απόλυτη προτεραιότητα να λύσει το καθεστώς της «μετέωρης» κυβέρνησης πριν συνεχίσει με οτιδήποτε άλλο, π.χ. τη συζήτηση για το μακεδονικό ζήτημα.

Θυμίζω ότι η τελευταία πρόταση δυσπιστίας καταψηφίστηκε στις 16 Ιουνίου και κατά συνέπεια η, σύμφωνα με το άρθρο 84, παρ. 2 του Συντάγματος, εξάμηνη απαγόρευση κατάθεσης νέας ίδιας πρότασης έχει παρέλθει προ μηνός, ανεξάρτητα από τον προβληματισμό τού αν η αντιπολίτευση θα εξασφάλιζε την πλειοψηφία – και στην περίπτωση που δεν την εξασφάλιζε ποια θα ήταν η ερμηνεία ως προς τη δεδηλωμένη. Εκεί όμως που ενδιαφέρει να εστιάσουμε, είναι στις απαιτήσεις πλειοψηφίας της παραγράφου 6 του άρθρου 84, που για μεν την πρόταση εμπιστοσύνης θέτει ως όριο την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών, με όριο προς τα κάτω τα δύο πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών, δηλαδή 120, για δε την πρόταση δυσπιστίας απαιτεί την απόλυτη πλειοψηφία του όλoυ αριθμού των βουλευτών, άρα 151. Στην τελευταία συνέντευξή του ο πρωθυπουργός έδειξε να έχει πλήρη επίγνωση αυτού του στοιχείου που διαφοροποιεί την κυβέρνηση ανοχής από αυτή που χαίρει της δεδηλωμένης και προφανώς έτσι ερμηνεύεται όλη η προσπάθεια σταυλισμού ανεξαρτήτων βουλευτών προς άγραν των 151 που χρειάζεται για να «έχει το κεφάλι του ήσυχο» και να μπορεί να ισχυρίζεται ότι ακόμη και αν αυτή η «οιονεί» δεδηλωμένη δεν έχει γίνει σε βάση προγραμματικών δηλώσεων και δεσμεύσεων του συνόλου των «κυβερνητικών βουλευτών», ακόμη και αν η χρήση με τον τρόπο αυτό των ανεξαρτήτων βουλευτών προσβάλλει την αρχή της λειτουργίας των κομμάτων που αποτελούν θεμέλιο της δημοκρατικής λειτουργίας, η εμπιστοσύνη αυτή αποτελεί έκφραση της – μη ανανεωμένης βεβαίως – λαϊκής βούλησης που θα εξασφαλίσει την υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών.

Με τον τρόπο αυτό όμως ακόμη και αυτοί που θεωρούν ότι οι Πρέσπες θα μπορούσαν να αποτελέσουν «έντιμο συμβιβασμό» (θα επανέλθω επ΄αυτού αργότερα) θα διαπιστώσουν ότι οι χειρισμοί γύρω από τη συμφωνία με μανούβρες δημιουργίας τεχνητών πλειοψηφιών, καταλήγει να είναι διχαστική για την ελληνική κοινωνία, εξίσου διχαστική όσο το Brexit είναι για τη βρετανική κοινωνία, και ότι θα χρειαστεί μια μακρόχρονη διαδικασία υπέρβασης των ρήξεων. Με την επιπλέον διαφορά ότι στην περίπτωση της Βρετανίας τη ρήξη προκάλεσε ένα δημοψήφισμα, ενώ στη δική μας περίπτωση η μη προσφυγή σε δημοψήφισμα και η επιλογή λύσης του προβλήματος από μια κατ’επίφαση πλειοψηφική κυβέρνηση στην εκπνοή της θητείας της.

*Οι θέσεις του γράφοντα με την ιδιότητα αυτή δεν αποτελούν τοποθετήσεις του οργάνου στο οποίο υπηρετεί

Διαβάστε περισσότερα στο: https://www.taxydromos.gr/Topika/321066-prespes-opws-brexit.html

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο