Εκλογίκευσις! Buying time

https://www.taxydromos.gr/m/m_article.php?id=193863

Του Κώστα Πώποτα

Δηλαδή αν δεν υπήρχε ο Λαφαζάνης θα έπρεπε να τον είχαμε εφεύρει! Έλαβα έτσι την απάντηση στο ερώτημα που έθετα προ μηνός (πώς να ξεπεράσεις το συνταγματικό πρόβλημα της παραίτησης της κυβέρνησης και της τρίτης εντολής στη ΧΑ;http://www.taxydromos.gr/Τοπικά/185116-Στη-γραμμή-του-κόμματος,-κάποιος….html). Ευτυχώς η ερμηνευτική δήλωση στο άρθρο 37 του Συντάγματος και η αναφορά σε «νεοσχηματισθέν» κόμμα σώζουν τα προσχήματα!

Ιδού λοιπόν μετά το άχρηστο (πλήν δια τον Τσίπρα) δημοψήφισμα οι άχρηστες  (πλην δια τον Τσίπρα) εκλογές. Οι οποίες προφανώς εντάσσονται στην κρυφή checklistτου πρώην πρωθυπουργού, και την σαφή πλέον πρόθεση για πολιτική επικυριαρχία. Chapeau στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ με μέτρο τους μακιαβελικούς χειρισμούς, μας κρατά όλους στην τσίτα για το τι άσσο θα βγάλει από το μανίκι κάθε φορά. Ποιος Παπανδρέου και η έκπληξη για την επιλογή Σαρτζετάκη, εδώ έχουμε τον Χουντίνι της διαρκούς πολιτικής έκπληξης, τον μαιτρ του πολιτικού πόκερ. Με αλατοπίπερο πολιτικής πατροκτονίας και αδελφοκτονίας αν μετρήσεις μετά τους Αλαβάνο και Κουβέλη  ως θύματα τον Λαφαζάνη και τον Καμμένο ( ο Χαικάλης δεν μετράει, ένα μήνα υπουργός για μια μνημονιακή ψήφο είναι καλή συναλλαγή – ανεκδοτικά υπάρχουν και χειρότερα, ο Κόμης του Μπαθ χρημάτισε πρωθυπουργός για δύο ημέρες το 1746 αφού κανείς δεν αποδέχθηκε την πρότασή του να είναι μέλος της κυβέρνησης, με σημερινούς όρους θα λέγαμε ότι κατέθεσε την διερευνητική εντολή)

Οι εκλογές βέβαια προτίθενται καταρχή να είναι σοβαρό πράγμα άλλο τώρα αν στην Ελλάδα τόχουμε λιγάκι ξεφτιλίσει. Θα μου πεις οι Ιταλοί έχουν αναγάγει σε παράδοση τις εκλογές για ψύλλου πήδημα. Κάπως έτσι θα ζήσουμε και εδώ από τούδε και στο εξής και αν τύχει να βρεθείς κοντά σε εκλογικό τμήμα ψηφίζεις κιόλας.

Σε τι λοιπόν θα χρησιμεύσουν οι επικείμενες εκλογές; Δεν θα είναι κάτι σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ! Μπορεί τα παλιότερα κόμματα να έχουν πιάσει πρώτη σειρά ξαπλώστρες σαν την Ψαρού της Μυκόνου περιμένοντας τον άγγελο να ανακινήσει τα νερά, ο Τσίπρας όμως προφανώς στοχεύει στο ρόλο του Μεσσία που έστειλε τον παραλυτικό να θεραπευτεί εκτός σειράς αναμονής, ώστε αυτός εν προκειμένω να θεραπεύσει το παραλυτικό μνημόνιο.

Η αλήθεια είναι ότι βολεύει πολύ κόσμο αυτή η θεραπευτική πρωτοβουλία! Η ΝΔ με νέο προσωρινό πρόεδρο χρειάζεται χρόνο για να μάθει νέο βηματισμό! Το ΠΑΣΟΚ έχει νέα πρόεδρο αλλά χρειάζεται και αυτό χρόνο για να κάνει λιφτινγκ αλλά δεν έχει επενδύσει σοβαρά σε αυτό και θα πάει σε εκλογές με μπότοξ μόνο! Η ΔΗΜΑΡ δυσκολεύεται να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Το Ποτάμι φοβάται τη μοίρα των ΑΝΕΛ οι δε τελευταίοι θα κλάψουν όπως και η ΔΗΜΑΡ και ΛΑΟΣ που ήταν οι μικροί μιας συγκυβέρνησης. Ήγουν προετοιμαστείτε για μια προεκλογική εκστρατεία ηπίων τόνων γι’αυτούς που ελπίζουν στην επιβίωση, υψηλών τόνων γι΄αυτούς που χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, ακροτήτων απόπου συνήθως και θριαμβολογίας από το στρατόπεδο του απερχομένου πρωθυπουργού που θα υποδεικνύεται ως ο μοναδικός εγγυητής σταθερότητας! (εν μέσω συνωστισμών στη θύρα του «παραδείσου» του ΣΥΡΙΖΑ όσων ελπίζουν ν’ανέβουν ως μετανάστες στο τραίνο της αλλαγής!).

Μόνος κύριος της ατζέντας ο ΣΥΡΙΖΑ (ή ο Τσίπρας για να είμαστε ακριβέστεροι) που εξασκείται στον «τριγωνισμό» που ο Τονυ Μπλερ ανήγαγε σε επιστήμη.  Την τεχνική του να μετακινείς τις θέσεις του κόμματος από το πρόγραμμά σου και με βάση τις διαπιστωμένες επιθυμίες της κοινής γνώμης και τις ανοχές της κοινωνίας σε νέες ενδιάμεσες τοποθετήσεις. Και που ένα χρόνο μετά το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, θα παρουσιάσει κάτι μεσοβέζικο φαντάζομαι, μείγμα ευσεβών πόθων και πραγματισμού, ώστε να τοποθετηθεί στο κέντρο των πολιτικών προσδοκιών και να αναβαπτισθεί στο κέντρο της κεντροαριστεράς (callmeσοσιαλδημοκρατία) – χώρια που θα αποφύγει και τις συνήθεις οικονομικές δεσμεύσεις στην Εκθεση της Θεσσαλονίκης που φέτος αρχίζει στις 5 Σεπτεμβρίου!

Βολεύει εξίσου να είναι μακριά από τη Θεσσαλονίκη, τώρα που το μεταναστευτικό οδεύει προς βορρά και γίνεται αγκάθι ευρωπαϊκό.

Οι εκλογές παραδόξως βολεύουν και τους ευρωπαίους εταίρους που θα ξαναπιάσουν το ελληνικό ζήτημα τον Οκτώβρη με νέα κυβέρνηση έτσι ως τότε θα επικεντρώσουν στα δικά τους και στην προσπάθεια να ξαναδούν την ευρωπαϊκή πολιτική γεωγραφία ψύχραιμα, έχοντας πυροσβέσει την ελληνική ανάφλεξη.

Και τον Οκτώβριο τι; Με την μεταβλητή πολιτική γεωμετρία στο κέντρο όλων, θα συρθούν όλοι μουδιασμένοι σε κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας, με τον Τσίπρα σε ρόλο αδιαμφισβήτητου ηγέτη ευρωπαϊκών βλέψεων, με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς σε ρόλους δεύτερους. Το καθαρτήριο της επόμενης Βουλής θα είναι οδυνηρό για τα κόμματα που χρειάζονται να αγοράσουν χρόνο πάση θυσία – και άντε να βρείς πρόεδρο σαν τη Ζωή!

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού αδέλφια, ο καιρός συγκινήθηκε απόλα αυτά στο Νότιο Πήλιο και βρέχει!

*οι τοποθετήσεις του γράφοντος είναι καθαρά προσωπικές και δεν εκφράζουν θέσεις του οργάνου στο οποίο υπηρετεί.

Υ.Γ. Διαβάστε αν βολέψει το «Buying Time: the delayed crisis of democratic capitalism” τουWolfgang Streeck κυρίως για τη σύνδεση μεταξύ χρέους και εκλογών!

Σχετικές δημοσιεύσεις