Του Κ. Πώποτα
… διώξε τους εγχωρίους αστέρες της πολιτικής, της δημοσιογραφίας, της δικηγορίας, του αθλητισμού, των τηλεοπτικών σειρών και των άλλων χώρων από τον ορίζοντα για να δούμε έστω στη δύση του το άστρο της Βηθλεέμ (δεν είπαμε όμως να τους βάλεις και φυλακή, αρκεί να στείλεις μερικούς ακόμη στο στρατό ή πάντρεψέ τους μεταξύ τους εν πάση περιπτώσει). Περιμάζεψε λίγο τις «πρώτες» (;) κυρίες που δεν έχουν θεσμικό ρόλο αλλά μιμούνται ευγενείς της εσπερίας. Πράκτορες άλλους μη μου στείλεις για φέτος. Φύλαττέ με από τις δημοσκοπήσεις, την AGB, και τα άλλα νέα επικοινωνιακά επαγγέλματα (αυτό που λέν spin doctors). Μην αφήσεις ξανά τα εθνικά θέματα έρμα και ορφανά. Κάνε φτηνό το Internet και ευρέως διαθέσιμο το λογισμικό opensource. Φέρε την ωρίμανση στο κόμμα μας για να φανεί και λίγη δουλειά και για να πάψει να άγεται και να φέρεται είτε από τα γεγονότα που τεχνητά δημιουργεί η κυβέρνηση ή από τις φιλοδοξίες των ιδικών μας αστέρων. Άσε να πάρει το ποτάμι την αναθεώρηση του συντάγματος. (Για ανασχηματισμούς και αποσχηματισμούς λίγο πια μας κόφτει). Απελθέτω απ’εμού το ποτήριο των προώρων εκλογών. Στείλε την επιφοίτηση του Αγίου πνεύματος στους πολιτευόμενους, τα κόμματα και την εθνική αντιπροσωπεία ώστε να βρουν λύση για το πολιτικό χρήμα και τη διαπλοκή. Κάνε να λάμπουν οι βασικοί μέτοχοι (και οι πολιτικοί διαπλεκόμενοι) σαν τα φώτα του χριστουγεννιάτικου δέντρου για να τους αναγνωρίζουμε από μακριά και να μην τους ψάχνουμε άτεχνα νομοθετικά. Την ήπια προσαρμογή μη την εξαγριώνεις – αλλά ούτε να την επιμηκύνεις. Μην αφήνεις να φιμώνουν την ελευθερία της έκφρασης και του τύπου. Μην αφήσεις να γίνει το παλιό μου γυμνάσιο ιδιωτικό. Και εκλογές δημοτικές και νομαρχιακές που έρχονται κανόνισε να αναλάβουν όπου χρειάζεται άνθρωποι νέοι, έντιμοι και ικανοί για να ξεκουνήσουν αυτόν τον τόπο από την αδράνεια του (πλήν του ορεινού πατριάρχου και πρυτάνεως της τοπικής αυτοδιοίκησης). Κράτησε τις βιβλικές καταστροφές για τα βιβλία. Δώσε τέλος σ΄όλους τους Έλληνες τον άρτο τον επιούσιο διότι απ’ότι καταλαβαίνω η αλλαγή εξουσίας δεν τον εξασφάλισε στο σύνολο της επικράτειας. (Κάνε κάτι και για το νοσοκομείο – του Τσαλαπάτα δεν είναι δα τόσο επείγον).
Μισοαστεία και πολύ σοβαρά κάπως έτσι θα ευχηθώ πάνω στην αλλαγή του χρόνου.
Πέρασε βλέπεις και η ηλικία που πιστεύαμε ότι εν μια νυκτί ένας μόνος του – έστω και άγιος – μπορεί να δώσει ικανοποίηση στα αιτήματα δισεκατομμυρίων παιδιών ντυμένος στα κόκκινα.
Και κακώς ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μας μιλά ωσεί να βρισκόμασταν ενώπιον του χριστουγεννιάτικου δένδρου την ώρα που αυτός κατεβαίνει από την καμινάδα. (Άσε που συνήθως φορά μπλέ).
Τελείως σοβαρά βεβαίως ας ψάξουμε αυτό που μένει σαν μαγιά για την μελλοντική προοπτική αυτού του τόπου μέσα από την επικοινωνιακή ομίχλη της νέας διακυβέρνησης.
Εν πρώτοις φαίνεται ότι η υπερχρέωση των νοικοκυριών έχει λάβει διαστάσεις κοινωνικής έκρηξης. Όταν επιπλέον αντιπαραβάλλει κανείς τον όγκο του δανεισμού με τα κέρδη των τραπεζών η αδράνεια παίρνει διαστάσεις αναλγησίας. (Να κάνουμε κάτι αμέσως όπως τόσες άλλες χώρες που αποφάσισαν να μην τρώνε από τις σάρκες τους).
Οι Έλληνες λοιπόν δικαιολογημένα είναι από τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βλέπουν με δυσπιστία και επιφύλαξη το μέλλον. Γιατί επιπλέον διαπιστώνουν για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ότι η εδραιωμένη στην ελληνική ψυχή πίστη ότι τα παιδιά μας θα έχουν καλύτερη κοινωνική θέση από εμάς, κλονίζεται.
Η πολυδιαφημισμένη «ανάπτυξη», «αειφορία» προς χάριν της οποίας τόσες θυσίες απαιτούνται από τους πάντες, είναι προφανές ότι δεν αποδίδει. Έχοντας μετατραπεί σε αυτοσκοπό, εργαλείο βασικό κοινωνικής αποδόμησης, βασισμένη σε μοντέλα που δεν έχουν υποστεί προσαρμογή στις ελληνικές παραμέτρους – μετά βίας θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι λειτουργεί στην Αθήνα -, εφαρμοσμένη σε μια χώρα που εξάντλησε την πρώτη περίοδο αναμόρφωσής της μετά την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η θεωρητική προσέγγιση της ανάπτυξης – που υφίσταται επιπλέον σοβαρή κριτική διεθνώς – δεν μπορεί να εξυπηρετήσει την δημιουργία και ανακατανομή του πλούτου όπως στην Κίνα και σε κοινωνίες με υστέρηση, ούτε είναι δυνατή στο διηνεκές.
Μόνη πηγή ανάπτυξης απομένει για την Ελλάδα εντέλει ο τουρισμός, του οποίου η υποδομή έχει ανάγκη πολύχρονων επενδύσεων πριν αποδώσει. Η επένδυση στην παιδεία υποχωρεί μπροστά στις απαιτήσεις των καιρών για εμπορευματοποίηση και αυτού του τομέα και μας στερεί τις εγγυήσεις για μια επένδυση στις υπηρεσίες. Η αποστέωση των νοσοκομείων μας και των υπηρεσιών υγείας αποδυναμώνει επίσης από την δυνατότητα να λειτουργήσουμε όπως οι Ούγγροι ή οι Πολωνοί που ελκύουν νοσοκομειακό τουρισμό.
Τα περί αναθεώρησης του συντάγματος ανάγονται λοιπόν σε δευτερεύοντα ζητήματα ενώπιον αυτής της αλήθειας. Δεν είναι πια μείζονος σημασίας το ασυμβίβαστο των βουλευτών – ή μάλλον είναι μεν για τους βουλευτές αλλά όχι για τον πολύ κόσμο. Στο κάτω κάτω βρε αδελφέ ας γίνει η συζήτηση το 2008 και βλέπουμε. Ο σκοπός είναι να μην μας πολυσκοτίσουν ήδη από το τώρα με άκαιρες συζητήσεις (εδώ καράβια καίγονται …).
Μέρες που είναι όμως τα μηνύματα πρέπει να είναι θετικά. Μακάρι οι δυσκολίες αυτές να γίνουν αφορμή για να συγκλονιστούμε, να αναζητήσουμε με συνέπεια τους τρόπους να ξεφύγουμε από την απύθμενη δίνη και τα πολιτικά αδιέξοδα. Η καινούργια χρονιά να δώσει την έμπνευση και το κουράγιο για να ξεφύγουμε από την εσκαμμένη πολιτική σκέψη και να ανακτήσουμε την παραδοσιακή ελληνική ικανότητα να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά και να δημιουργούμε μέσα από τις κρίσεις. Καλή χρονιά λοιπόν, ένα 2006 συγκλονιστικό και να μην εγκαταλείπουμε τον αγώνα.